Μνήμη Πολυτεχνείου
Η 17η Νοεμβρίου έχει καθιερωθεί ως μέρα μνήμης της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και τιμής, σ' αυτούς που αγωνίστηκαν και έπεσαν για την ελευθερία και τη δημοκρατία. Από την 21η του Απρίλη του 1967, μια ομάδα αξιωματικών του στρατού με πραξικόπημα επέβαλε στην Ελλάδα δικτατορία, κατέλυσε τους δημοκρατικούς θεσμούς, τα πολιτικά δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών. Γίνονταν τότε συλλήψεις, φυλακίσεις, δίκες ατόμων ή ομάδων, βασανιστήρια. Στέρησε από τον ελληνικό λαό την πρόοδο και βασικές ελευθερίες. Οι φοιτητές σ’ όλη τη διάρκεια της επτάχρονης τυραννίας αποτέλεσαν την ψυχή του αγώνα εναντίον της και διεκδικούσαν δικαιώματα που τους είχε στερήσει η δικτατορία. Όταν οι φοιτητές κατάλαβαν ότι τα αιτήματά τους ήταν αδύνατο να επιλυθούν από τους δικτάτορες, κλείστηκαν στις 14 Νοεμβρίου 1973 στο χώρο του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου στην Αθήνα. Τα συνθήματά τους στράφηκαν πια εναντίον της ίδιας της δικτατορίας: «Να φύγει η δικτατορία», «Ψωμί , Παιδεία, Ελευθερία». Τους φοιτητές ακολούθησαν πολλοί σπουδαστές, μαθητές, οικοδόμοι και άλλοι εργαζόμενοι. Ξεκίνησαν να ξεσηκώνουν τον κόσμο με φυλλάδια . Ένας πρόχειρος ραδιοφωνικός σταθμός στήθηκε στο Πολυτεχνείο και άρχισε να εκπέμπει την Πέμπτη 15 Νοεμβρίου, καλώντας το λαό σε συμπαράσταση και σε ανοιχτή εξέγερση κατά της δικτατορίας. Η φωνή των εκφωνητών επαναλάμβανε: «Εδώ Πολυτεχνείο… Εδώ Πολυτεχνείο … Σας μιλά ο ραδιοφωνικός σταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών , των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων… Καλούμε όλες τις αντιδικτατορικές αντιστασιακές δυνάμεις και όλα τα δημοκρατικά αντιδικτατορικά κόμματα ν' αγωνιστούν μαζί μας… Όλοι εδώ στον αγώνα ενάντια στη Χούντα… Ελληνικέ λαέ, έχουμε την ανάγκη σου. Όλοι ενωμένοι. Κάτω η Χούντα…». Ο λαός ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα των φοιτητών. Σύντομα οι δρόμοι γέμισαν κόσμο. Οι πολίτες προσφέρουν φάρμακα, χρήματα, κουβέρτες, καλάθια με τρόφιμα. Οι δικτάτορες τρομοκρατούνται. Καταλαβαίνουν πως η εξέγερση δεν είναι πια φοιτητική. Είναι εξέγερση ολόκληρου του λαού. Παίρνονται νέες αποφάσεις. Την Παρασκευή 16 Νοεμβρίου καλείται να επέμβει ο στρατός. Τα τανκς ξεκινούν για να εκκενώσουν το κέντρο της Αθήνας από το επαναστατημένο πλήθος και το Πολυτεχνείο από τους φοιτητές. Στημένοι σε διάφορα κτίρια, ειδικοί αστυνομικοί, πυροβολούν και σκοτώνουν ή τραυματίζουν πολίτες και φοιτητές για να τους εκφοβίσουν.Οι φοιτητές περικυκλώνονται. Καλούν τους στρατιώτες να ενωθούν μαζί τους. «Αδέλφια μην πυροβολείτε! Είμαστε άοπλοι!» Ψάλλουν τον Εθνικό Ύμνο. Η απόφαση όμως έχει παρθεί. Γύρω στις 3:00 τα ξημερώματα της 17ης Νοέμβρίου ένα άρμα έσπασε την πύλη του Πολυτεχνείου. Οι στρατιώτες όρμησαν μέσα. Το κυνηγητό φοιτητών και πολιτών συνεχίστηκε ως το πρωί. Ο αγώνας των φοιτητών του Πολυτεχνείου δεν προκάλεσε τη πτώση της δικτατορίας. Θα περνούσαν 8 ακόμη μήνες και η τραγωδία της Κύπρου για να φύγουν από την εξουσία οι δικτάτορες. Η μέρα όμως αυτή θα μείνει αξέχαστη στην καρδιά και στη μνήμη όλων των Ελλήνων. Το Πολυτεχνείο θα μείνει για πάντα σύμβολο της ελευθερίας και της Δημοκρατίας.
Η 17η Νοεμβρίου έχει καθιερωθεί ως μέρα μνήμης της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και τιμής, σ' αυτούς που αγωνίστηκαν και έπεσαν για την ελευθερία και τη δημοκρατία. Από την 21η του Απρίλη του 1967, μια ομάδα αξιωματικών του στρατού με πραξικόπημα επέβαλε στην Ελλάδα δικτατορία, κατέλυσε τους δημοκρατικούς θεσμούς, τα πολιτικά δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών. Γίνονταν τότε συλλήψεις, φυλακίσεις, δίκες ατόμων ή ομάδων, βασανιστήρια. Στέρησε από τον ελληνικό λαό την πρόοδο και βασικές ελευθερίες. Οι φοιτητές σ’ όλη τη διάρκεια της επτάχρονης τυραννίας αποτέλεσαν την ψυχή του αγώνα εναντίον της και διεκδικούσαν δικαιώματα που τους είχε στερήσει η δικτατορία. Όταν οι φοιτητές κατάλαβαν ότι τα αιτήματά τους ήταν αδύνατο να επιλυθούν από τους δικτάτορες, κλείστηκαν στις 14 Νοεμβρίου 1973 στο χώρο του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου στην Αθήνα. Τα συνθήματά τους στράφηκαν πια εναντίον της ίδιας της δικτατορίας: «Να φύγει η δικτατορία», «Ψωμί , Παιδεία, Ελευθερία». Τους φοιτητές ακολούθησαν πολλοί σπουδαστές, μαθητές, οικοδόμοι και άλλοι εργαζόμενοι. Ξεκίνησαν να ξεσηκώνουν τον κόσμο με φυλλάδια . Ένας πρόχειρος ραδιοφωνικός σταθμός στήθηκε στο Πολυτεχνείο και άρχισε να εκπέμπει την Πέμπτη 15 Νοεμβρίου, καλώντας το λαό σε συμπαράσταση και σε ανοιχτή εξέγερση κατά της δικτατορίας. Η φωνή των εκφωνητών επαναλάμβανε: «Εδώ Πολυτεχνείο… Εδώ Πολυτεχνείο … Σας μιλά ο ραδιοφωνικός σταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών , των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων… Καλούμε όλες τις αντιδικτατορικές αντιστασιακές δυνάμεις και όλα τα δημοκρατικά αντιδικτατορικά κόμματα ν' αγωνιστούν μαζί μας… Όλοι εδώ στον αγώνα ενάντια στη Χούντα… Ελληνικέ λαέ, έχουμε την ανάγκη σου. Όλοι ενωμένοι. Κάτω η Χούντα…». Ο λαός ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα των φοιτητών. Σύντομα οι δρόμοι γέμισαν κόσμο. Οι πολίτες προσφέρουν φάρμακα, χρήματα, κουβέρτες, καλάθια με τρόφιμα. Οι δικτάτορες τρομοκρατούνται. Καταλαβαίνουν πως η εξέγερση δεν είναι πια φοιτητική. Είναι εξέγερση ολόκληρου του λαού. Παίρνονται νέες αποφάσεις. Την Παρασκευή 16 Νοεμβρίου καλείται να επέμβει ο στρατός. Τα τανκς ξεκινούν για να εκκενώσουν το κέντρο της Αθήνας από το επαναστατημένο πλήθος και το Πολυτεχνείο από τους φοιτητές. Στημένοι σε διάφορα κτίρια, ειδικοί αστυνομικοί, πυροβολούν και σκοτώνουν ή τραυματίζουν πολίτες και φοιτητές για να τους εκφοβίσουν.Οι φοιτητές περικυκλώνονται. Καλούν τους στρατιώτες να ενωθούν μαζί τους. «Αδέλφια μην πυροβολείτε! Είμαστε άοπλοι!» Ψάλλουν τον Εθνικό Ύμνο. Η απόφαση όμως έχει παρθεί. Γύρω στις 3:00 τα ξημερώματα της 17ης Νοέμβρίου ένα άρμα έσπασε την πύλη του Πολυτεχνείου. Οι στρατιώτες όρμησαν μέσα. Το κυνηγητό φοιτητών και πολιτών συνεχίστηκε ως το πρωί. Ο αγώνας των φοιτητών του Πολυτεχνείου δεν προκάλεσε τη πτώση της δικτατορίας. Θα περνούσαν 8 ακόμη μήνες και η τραγωδία της Κύπρου για να φύγουν από την εξουσία οι δικτάτορες. Η μέρα όμως αυτή θα μείνει αξέχαστη στην καρδιά και στη μνήμη όλων των Ελλήνων. Το Πολυτεχνείο θα μείνει για πάντα σύμβολο της ελευθερίας και της Δημοκρατίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου