Κάστρο του Κολοσσιού
Το Κάστρο του Κολοσσιού είναι ένα μεσαιωνικό φρούριο λίγα χιλιόμετρα έξω από την πόλη της Λεμεσού. Το κτίριο έχει τρεις ορόφους , είναι χτισμένο με πλίνθους και οι τοίχοι του έχουν πάχος ενάμισι μέτρο. Είχε μεγάλη στρατηγική σημασία αφού έλεγχε την περιοχή Κολόσσι που υπήρχαν φυτείες ζαχαροκάλαμου και παραγόταν ζάχαρη.
Αρχικά χτίστηκε το 1210 από τους Φράγκους, όταν η περιοχή δόθηκε στον ηγεμόνα της Κύπρου Ούγο Α΄. Το 1306 πέρασε στη κατοχή των Ναϊτών ιπποτών. Το κτίριο αποτελούσε κατοικία του επικεφαλής του τάγματος ενώ έδρευε εκεί και μικρή στρατιωτική δύναμη. Το φρούριο καταστράφηκε από τους Γενουάτες και τους Μαμελούκους για να ξαναχτιστεί το 1454.
Στον πυρήνα της πλουσιότερης κοιλάδας της Νότιας Κύπρου, στα δυτικά περίχωρα της πόλης της Λεμεσού, προβάλλει ένα από τα σημαντικότερα οχυρά της Μεσαιωνικής Κύπρου, το περίφημο Κάστρο του Κολοσσιού. Η εύφορη αυτή κοιλάδα στις εκβολές του ποταμού Κούρη αυτή αναφέρεται συχνά από τους περιηγητές του μεσαίωνα για τις απέραντες φυτείες ζαχαροκαλάμου, αμπελιών, ελαιώνων, χαρουπιών, δημητριακών και βαμβακιού και απετέλεσε κατά την Φραγκοκρατία ένα από τα σημαντικότερα φέουδα των Φράγκων ευγενών. Το μόνο που μπορεί να λεχθεί με ασφάλεια είναι πως αυτό οικοδομείται τον13ο αιώνα. Το οχυρό χρησιμοποιείται περισσότερο σαν κατοικία και διοικητικό κέντρο των επικεφαλής του μοναχικού τάγματος οι οποίοι οργανώνουν, ελέγχουν και εκμεταλλεύονται την παραγωγή των μεγάλων φυτειών στην ίδια την κοιλάδα του Κολοσσιού και στην ευρύτερη περιοχή που κάλυπτε αρχικά όπως υπολογίζεται γύρω στα 60 χωριά.
H Commanderie του Κολοσσιού έδωσε το όνομα της στο πατροπαράδοτο γλυκό κρασί της Κύπρου γνωστό μέχρι σήμερα με το όνομα Κουμμανταρία. Προφανώς το τάγμα προώθησε την μαζική παραγωγή και εμπορία του κρασιού αυτού με το όνομα του. Καταστροφικές επιθέσεις από τους Γενουάτες το 1373 και τους Μαμελούκους κάποια χρόνια αργότερα, φαίνεται ότι μετατρέπουν το αρχικό φρούριο σε ερείπια.
Το 1454 ο μεγάλος διοικητής τους τάγματος Louis de Magnac B (οικόσημο σε φωτογραφία της δυναστείας των Magnac από το μεγάλο οικόσημο του Κολοσσιού στο οποίο απεικονίζονται τα σύμβολα του Βασιλείου των Λουϊζινιανών, της Ιερουσαλήμ, της Κύπρου και της Αρμενίας ) κτίζει ένα νέο και ισχυρότερο οχυρό το σημερινό Κάστρο. Πρόκειται για λιθόκτιστο οχυρό με τοίχους πάχους 1.25 μ. με τρεις ορόφους συνολικού ύψους 21 μ. Το ισόγειο χρησιμοποιείται πιθανότατα σαν αποθήκη με δύο υπόγειες στέρνες. Η είσοδος στον πρώτο όροφο γίνεται μέσω μίας κρεμαστής γέφυρας. Στον νότιο τοίχο της μίας από τις δύο μεγάλες αίθουσες του ισογείου σώζεται μία τοιχογραφία με την Σταύρωση του Χριστού και το οικόσημο των Magnac που υποδεικνύει την λατρευτική χρήση του χώρου αυτού ενώ η διπλανή αίθουσα με την εστία αποτελούσε ίσως τον βασικό χώρο γευμάτων και φιλοξενίας. Στον δεύτερο όροφο υπήρχαν άλλοι δύο χώροι οι οποίοι χρησιμοποιούνταν ως καταλύματα. Στην οροφή του μνημείου μία ζεματίστρα και πολεμίστρες μεταφέρουν στον επισκέπτη εικόνες μεσαιωνικής πολιορκίας. Στην ανατολική πλευρά του μνημείου μία μεγάλη καμαροσκέπαστη αίθουσα στεγάζει τμήμα των εγκαταστάσεων για την επεξεργασία της ζάχαρης.
Το Κάστρο του Κολοσσιού είναι ένα μεσαιωνικό φρούριο λίγα χιλιόμετρα έξω από την πόλη της Λεμεσού. Το κτίριο έχει τρεις ορόφους , είναι χτισμένο με πλίνθους και οι τοίχοι του έχουν πάχος ενάμισι μέτρο. Είχε μεγάλη στρατηγική σημασία αφού έλεγχε την περιοχή Κολόσσι που υπήρχαν φυτείες ζαχαροκάλαμου και παραγόταν ζάχαρη.
Αρχικά χτίστηκε το 1210 από τους Φράγκους, όταν η περιοχή δόθηκε στον ηγεμόνα της Κύπρου Ούγο Α΄. Το 1306 πέρασε στη κατοχή των Ναϊτών ιπποτών. Το κτίριο αποτελούσε κατοικία του επικεφαλής του τάγματος ενώ έδρευε εκεί και μικρή στρατιωτική δύναμη. Το φρούριο καταστράφηκε από τους Γενουάτες και τους Μαμελούκους για να ξαναχτιστεί το 1454.
Στον πυρήνα της πλουσιότερης κοιλάδας της Νότιας Κύπρου, στα δυτικά περίχωρα της πόλης της Λεμεσού, προβάλλει ένα από τα σημαντικότερα οχυρά της Μεσαιωνικής Κύπρου, το περίφημο Κάστρο του Κολοσσιού. Η εύφορη αυτή κοιλάδα στις εκβολές του ποταμού Κούρη αυτή αναφέρεται συχνά από τους περιηγητές του μεσαίωνα για τις απέραντες φυτείες ζαχαροκαλάμου, αμπελιών, ελαιώνων, χαρουπιών, δημητριακών και βαμβακιού και απετέλεσε κατά την Φραγκοκρατία ένα από τα σημαντικότερα φέουδα των Φράγκων ευγενών. Το μόνο που μπορεί να λεχθεί με ασφάλεια είναι πως αυτό οικοδομείται τον13ο αιώνα. Το οχυρό χρησιμοποιείται περισσότερο σαν κατοικία και διοικητικό κέντρο των επικεφαλής του μοναχικού τάγματος οι οποίοι οργανώνουν, ελέγχουν και εκμεταλλεύονται την παραγωγή των μεγάλων φυτειών στην ίδια την κοιλάδα του Κολοσσιού και στην ευρύτερη περιοχή που κάλυπτε αρχικά όπως υπολογίζεται γύρω στα 60 χωριά.
H Commanderie του Κολοσσιού έδωσε το όνομα της στο πατροπαράδοτο γλυκό κρασί της Κύπρου γνωστό μέχρι σήμερα με το όνομα Κουμμανταρία. Προφανώς το τάγμα προώθησε την μαζική παραγωγή και εμπορία του κρασιού αυτού με το όνομα του. Καταστροφικές επιθέσεις από τους Γενουάτες το 1373 και τους Μαμελούκους κάποια χρόνια αργότερα, φαίνεται ότι μετατρέπουν το αρχικό φρούριο σε ερείπια.
Το 1454 ο μεγάλος διοικητής τους τάγματος Louis de Magnac B (οικόσημο σε φωτογραφία της δυναστείας των Magnac από το μεγάλο οικόσημο του Κολοσσιού στο οποίο απεικονίζονται τα σύμβολα του Βασιλείου των Λουϊζινιανών, της Ιερουσαλήμ, της Κύπρου και της Αρμενίας ) κτίζει ένα νέο και ισχυρότερο οχυρό το σημερινό Κάστρο. Πρόκειται για λιθόκτιστο οχυρό με τοίχους πάχους 1.25 μ. με τρεις ορόφους συνολικού ύψους 21 μ. Το ισόγειο χρησιμοποιείται πιθανότατα σαν αποθήκη με δύο υπόγειες στέρνες. Η είσοδος στον πρώτο όροφο γίνεται μέσω μίας κρεμαστής γέφυρας. Στον νότιο τοίχο της μίας από τις δύο μεγάλες αίθουσες του ισογείου σώζεται μία τοιχογραφία με την Σταύρωση του Χριστού και το οικόσημο των Magnac που υποδεικνύει την λατρευτική χρήση του χώρου αυτού ενώ η διπλανή αίθουσα με την εστία αποτελούσε ίσως τον βασικό χώρο γευμάτων και φιλοξενίας. Στον δεύτερο όροφο υπήρχαν άλλοι δύο χώροι οι οποίοι χρησιμοποιούνταν ως καταλύματα. Στην οροφή του μνημείου μία ζεματίστρα και πολεμίστρες μεταφέρουν στον επισκέπτη εικόνες μεσαιωνικής πολιορκίας. Στην ανατολική πλευρά του μνημείου μία μεγάλη καμαροσκέπαστη αίθουσα στεγάζει τμήμα των εγκαταστάσεων για την επεξεργασία της ζάχαρης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου